Dzisiaj obchodzimy Dzień Babci. Nie
każdy jednak tradycję obchodów tego dnia wiąże z Poznaniem i z polską aktorką
Mieczysławą Ćwiklińską.
Wszystko jak to w historii bywa
zaczęło się przez przypadek w roku 1965r.,
kiedy gościnne w Poznaniu występowała podziwiana i uwielbiana przez wszystkich Mieczysława Ćwiklińska. Po premierze sztuki „Drzewa umierają stojąc” Alejandro Casona, redaktor „Expressu Poznańskiego”, Ryszard Danecki wręczając aktorce kwiaty i tort powiedział, że to z okazji Dnia Babci, którą zresztą na scenie odgrywała nasza bohaterka. Pomysł bardzo szybko podchwyciły inne redakcje i tym sposobem 21.01 zaczął być od tej pory kojarzony z Dniem Babci.Trudno w naszym muzeum będzie znaleźć historyczne analogie do samej Ćwiklińskiej, ale do Dnia Babci jak najbardziej. W naszych zbiorach możemy obejrzeć szereg przedmiotów, które automatycznie przywołują refleksje i pobudzają do myślenia nad przemijającym czasem i rolą kobiet w ówczesnym społeczeństwie. W saloniku mieszczańskim możemy zobaczyć damskie kapelusze, które mogły nosić ówczesne babcie, są portrety i stare fotografie, na których są utrwalone nasze szacowne solenizantki. Tylko w muzeum możemy odbyć taką podróż w czasie, a to jaką podążymy ścieżką zależy tylko i wyłącznie od naszej wyobraźni i chęci, by w taką drogę wyruszyć śladami naszej przeszłości.
kiedy gościnne w Poznaniu występowała podziwiana i uwielbiana przez wszystkich Mieczysława Ćwiklińska. Po premierze sztuki „Drzewa umierają stojąc” Alejandro Casona, redaktor „Expressu Poznańskiego”, Ryszard Danecki wręczając aktorce kwiaty i tort powiedział, że to z okazji Dnia Babci, którą zresztą na scenie odgrywała nasza bohaterka. Pomysł bardzo szybko podchwyciły inne redakcje i tym sposobem 21.01 zaczął być od tej pory kojarzony z Dniem Babci.Trudno w naszym muzeum będzie znaleźć historyczne analogie do samej Ćwiklińskiej, ale do Dnia Babci jak najbardziej. W naszych zbiorach możemy obejrzeć szereg przedmiotów, które automatycznie przywołują refleksje i pobudzają do myślenia nad przemijającym czasem i rolą kobiet w ówczesnym społeczeństwie. W saloniku mieszczańskim możemy zobaczyć damskie kapelusze, które mogły nosić ówczesne babcie, są portrety i stare fotografie, na których są utrwalone nasze szacowne solenizantki. Tylko w muzeum możemy odbyć taką podróż w czasie, a to jaką podążymy ścieżką zależy tylko i wyłącznie od naszej wyobraźni i chęci, by w taką drogę wyruszyć śladami naszej przeszłości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz