Krzysztoforski urodził się 11 listopada 1847 r., w Kętach, jako syn majętnego mieszczanina, Antoniego który był mydlarzem. Ojciec zadbał gruntownie o edukację syna. Po skończeniu czteroletniej szkoły, młody Krzysztoforski został wysłany do Krakowa, by kontynuować swoją edukację. Przez 4 lata uczęszczał do Gimnazjum Jana III Sobieskiego.
Kiedy wybuchło powstanie styczniowe, wiosną 1863r., niespełna 16 letni chłopiec zgłosił się jako ochotnik do oddziału Gwardii Narodowej, która swoje ćwiczenia odbywała na krakowskich błoniach. Po okresie przygotowawczym, Edmund trafił do silnego oddziału powstańczego, dowodzonego przez Edmunda Śląskiego, który to oddział po kilku potyczkach przyłączył się do korpusu powstańczego gen. Waligórskiego, który po stoczeniu kilku zwycięskich bitew, został ostatecznie rozbity 23 października 1863 r., w bitwie pod Lążkiem Szlacheckim. Resztki oddziału przekroczyły rzekę San i zostały rozbrojone przez Austriaków. Dla młodego Krzysztoforskiego był to koniec powstańczego epizodu i jako nieletni został odstawiony do Kęt.
Kolejne lata swojego życia spędził w Austrii, a konkretnie w Salzburgu, gdzie pracował w fabryce mydła i świec. Do rodzinnego miasta powrócił w 1869 r., w wieku 22 lat i za zarobione pieniądze, z pomocą ojca kupił posesję przy ul. Reymonta, gdzie otworzył swój własny sklep. Na zapleczu produkował również świece i mydło. 15 lutego 1871 r., Edmund ożenił się z Katarzyną z domu Dworzańską, z którą dochował się czwórki dzieci.
W Kętach uchodził za osobę powszechnie szanowaną i lubianą, był społecznikiem, aktywnie działał w straży ogniowej. Warto wspomnieć, że przez 42 lata pełnił funkcję pierwsze naczelnika a potem prezesa OSP. 31.08.1924 r., otrzymał Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa, medal został wręczony na kęckim rynku co stało się okazją do zorganizowania specjalnej uroczystości.
Wieloletni burmistrz zmarł 31 lipca 1930 r., w wieku 83 lat żegnany przez liczne delegacje i pogrążonych w smutku mieszkańców.
Jurand Saternus
Dyplom nadający Edmundowi Honorowe Obywatelstwo Miasta
Uroczystość na kęckim rynku z 31.08.1924r, kiedy Krzysztoforski został uhonorowany odznaczeniem za zasługi dla pożarnictwa
Edmund Krzysztoforski
Kantyczka XII
OdpowiedzUsuńO mieszczanie i kmiecie.
Co miasto ożywacie,
Baczcie pilnie na me westchnienie,
I na sprawy grodu miejcie baczenie!
Cóż widzę i słyszę,
Cud marzeń się ziszcza,
Gdy wspominacie Krzysztoforskiego!
To burmistrz nad burmistrze!
Okryty honorem,gospodarny,śmiały,
Ledwo po nim przyszłe,
Do pięt nie dorastały.
No może w nowej Polszcze,
Jak wiosny kwiatu pączek,
W pamięci się zapisał ,
Burmistrz Zajączek.
Ten jednak inną w sercu miał konfidencyję,
Jakże dziś współcześnie dźwięczy:
Podpisał. Wpadł. I ugrzązł po szyję.
Znam ja to uczucie,niepokoju fale,
Wszakżem był kopistą i pisał wytrwale.
A potem po latach,jak z szaf wyjęte fanty,
Jam Ci to pisał czy to tylko Kanty?
Rozsądzić dziś prawdy zagadka nie lada.
Stąd ręka kamienna i piórem nie włada.
Zycie nawet wzniosłe,nienawistna gawiedź rychło skundli.
Sic transit gloria mundi.
Matką Edmunda była Marianna Krupińska, córka Józefa Krupińskiego z Bielan i Marianny z Dworzańskich
OdpowiedzUsuńDane matki oczywiście się zgadzają, jednak Józef Krupiński w chwili ślubu Marianny, był już miejscowym (kęckim) rymarzem, a rodzina Krupińskich w latach 30-tych XIX w. jest w Kętach bardzo licznie reprezentowana. Marianna, zmarła jednak na cholerę 8.08.1855 r. mając lat 39. Ojciec Edmunda - Antoni, ożenił się już w listopadzie z Józefą wdową po Janie Maychrowskim l. 36
Usuń