Polski kościół w Rzymie

Jest w Rzymie kościół w którym polskie serce bije mocniej i nie mam tutaj na myśli znanej i tłumnie odwiedzanej Bazyliki św. Piotra w Rzymie, gdzie tłumy turystów skutecznie mogą zniechęcić do modlitwy i zadumy. Niedaleko rzymskiej synagogi i Tybru znajduje się mały, niepozorny kościołek św. Stanisława przy via delle Botteghe Oscure 15, który jest najcenniejszym polskim zabytkiem znajdującym się w Wiecznym Mieście i miejscem spoczynku naszej rodaczki Ludowiki Maciejewskiej, która zmarła w Rzymie w aurze świętości 22.04.1623 r.

Inicjatorem i fundatorem budowy i remontu był Kardynał Stanisław Hozjusz, który zauważył, że licznie przybywający do Rzymu, polscy pielgrzymi, nie mają własnego miejsca, gdzie mogliby odpocząć i pomodlić się. Po wielu staraniach kardynała, papież Grzegorz XIII przekazał Polakom stary zniszczony kościółek św. Salwatora, który trzeba było, w zasadzie odbudować od fundamentów.
W grudniu 1578 r., zaczęła się przebudowa. Środki na remont płynęły od wielu ofiarodawców na czele z królem Stefanem Batorym i Anną Jagiellonką i licznym gronem polskich rodów możnowładczych. Dzięki temu już po 3 latach można było konsekrować świątynię, którą od XVIII wieku opiekują się biskupi krakowscy.

Obecny wygląd świątynia zawdzięcza przebudowie, którą przeprowadzono w 1757 r., kiedy to ukończono również budowę przyległych budynków. Kościół nabrał charakteru barokowego.

Polska świątynia była świadkiem wielu historycznych wydarzeń, odwiedzali ją papieże i koronowe głowy. Wielokrotnie bywał w nim Jan Paweł II, który darzył świątynie szczególną estymą. Obecnie kościół i przyległe hospicjum służy polskiemu duszpasterstwu w Rzymie i wszystkim polskim pielgrzymom, którzy tłumnie nawiedzają Rzym. 

Jurand Saternus

                                       Kościół św. Stanisława w Rzymie 
                                                                

                                  Fasada kościoła św. Stanisława w Rzymie